Dinsdag 30 maart 2004, 20.30 uur / Serie Women Sounding in Holland

KAIDA Trio

Mayke Nas - Digit#1b

Speciaal voor het KAIDA Trio heeft Mayke Nas een nieuwe versie geschreven van haar compositie Digit#1b. De bezetting van het stuk bestaat uit drie paar handen, die geluiden produceren door bijvoorbeeld met de handen te wrijven.

Mayke Nas (Nederland, 1972) studeerde piano en compositie aan de conservatoria van Amsterdam, Tilburg en Den Haag bij Daan Manneke, Alexandre Hrisanide, Bart van de Roer, Martijn Padding en Gilius van Bergeijk. Als pianist richt ze haar aandacht op hedendaagse muziek en geeft ze concerten als improvisator in een contemporain idioom. Ze heeft solowerken en kamermuziek voor verschillende instrumentale en vocale combinaties geschreven, onder meer in opdracht van de VPRO, het Festival Nieuwe Muziek Middelburg, het Muziekcentrum Frits Philips, de Stichting Actuele Muziek Brabant, het Fonds voor de Scheppende Toonkunst en November Music. In 2001 maakte zij samen met ontwerper Annelys de Vet de scenografische muziekvoorstelling ‘DiGiT. Voor De Link in Tilburg stelt ze sinds 1997 de kamermuziekprogramma’s samen.

^

Filippo Perocco - The Pillar

The Pillar, geschreven in januari 2004 voor het KAIDA Trio, is gebaseerd op een beperkt aantal tonen in verschillende dichtheden die langzaam worden uitgerekt en gemanipuleerd. Deze klankpijlers zijn opgebouwd met hetzelfde materiaal maar in verschillende anagrammen. Tussen deze pijlers staan statische maar toch uitzinnige gebaren naast elkaar in een hypothetische coëxistentie. Microtonale superposities, percussie-elementen, multifonische lijnen, hysterisch snelle reacties en eindeloze repetities … dit alles binnen een gedempt licht.

Filippo Perocco (Italië, 1972) studeerde orgel in Venetië en rondde daarna zijn studie compositie in 2002 af bij Riccardo Vaglini, eveneens in Venetië. Hij won diverse prijzen in verschillende orgelcompetities en nam als componist deel aan de ‘Internationale Ferienkurse für Neue Musik’ in Darmstadt in 2000 en 2002. Ook schreef hij Arborescenze, voor het eerst uitgevoerd door de Holland Symfonia tijdens de Internationale Gaudeamus Muziekweek 2002. Zijn composities zijn uitgevoerd onder meer in Brighton, Straatsburg en Melbourne. Hij is een van de oprichters van ‘Multiplekeyboards’, waarmee hij in binnen- en buitenland optreedt.

^

Hanna Kulenty - Rainbow 3

Rainbow 3 is in 2003 geschreven voor het KAIDA Trio en is gebaseerd op de eerste zestien harmonische boventonen, met als eerste toon de ‘a’. De '3' in de titel duidt op het aantal instrumenten in dit werk. Het stuk kan overigens ook in andere blazerssamenstellingen worden gespeeld, bijvoorbeeld met trompet, trombone of fagot. Naar eigen zeggen gaan Kulentys composities uit van een spanningsboog, een intensiteitcurve met een van tevoren vastgelegde structuur. Haar muziek is vaak tranceachtig; essentieel hierbij is de manier waarop ze de luisteraar de tijd wil laten beleven.

Hanna Kulenty (Polen, 1961) studeerde compositie van 1980 tot 1986 bij Wlodzimierz Kotonski aan de Chopin Muziekacademie in Warschau. In 1985 won zij met Ad unum voor orkest (1985) de tweede prijs tijdens de European Young Composers Competition. Daarna studeerde zij van 1986 tot 1988 compositie bij Louis Andriessen aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Sinds 1989 werkt zij als componist, veelal in opdracht, en geeft als gastdocent lezingen in binnen- en buitenland. Eind jaren negentig werd haar opera The Mother of Black-Winged Dreams een groot succes in Duitsland. Maar ook haar orkestwerken zijn niet zonder succes: met Trumpet Concerto won zij in 2003 de eerste prijs bij het UNESCO Rostrum of Composers.

^

Ernesto Molinari & Philippe Racine - Lusuolo

Lusuolo is een klein dorpje (vijf inwoners en twee tijdelijk aanwezige componisten) in het Noorden van Italië waar in augustus 1985 dit duo ontstond. Het bestaat uit drie delen: Lent, Improvisatie en Con Fuoco.

Ernesto Molinari (1956) (klarinet) en Philippe Racine (1958) (fluit) vormen sinds 1979 een vast duo. Naast het uitvoeren van (vaak voor hen geschreven) eigentijdse muziek schrijven zij ook eigen composities en werken zij met theatrale aspecten en improvisatie.

Karina Erhard en Fie Schouten wonnen tijdens de Internationale Gaudeamuscompetitie 2003 de speciale prijs voor improvisatie met hun uitvoering en invulling van Lusuolo.

^

Vanessa Lann - Sleep, Sleep Gypsy

Sleep, Sleep Gypsy, geïnspireerd op het schilderij The Sleeping Gypsy (1897) van Henri Rousseau,  gaat over de fragiliteit van het leven en de tegenstelling tussen droom en realiteit, natuur en mens, gevaar en veiligheid. Van begin tot eind wordt dit stuk gedomineerd door het ritmisch patroon van het gekir van een duif. Haast onmerkbaar ontstaat een zigeunermelodie in de fluitpartij in de eerste helft, die vervolgens in de tweede helft door de basklarinet in spiegelbeeld wordt overgenomen. Sleep, Sleep Gypsy werd geschreven voor KAIDA en is opgedragen aan Nicholas Hopper (1970-2003).

Veel van Lanns composities bevatten rituele elementen. Hierbij gebruikt zij repeterende figuren en structuren gebaseerd op getalsverhoudingen, om een sfeer te scheppen waarin subtiele veranderingen centraal staan. Voor haar is beperking een uitdaging; zij zoekt bijvoorbeeld naar de grenzen van het hoorbare of hoe lang herhalingen van patronen boeiend kunnen blijven. Deze zoektocht naar extremen met gelimiteerd materiaalgebruik vormt de kracht van haar werk.

Vanessa Lann (New York, 1968) studeerde compositie aan Harvard University bij Earl Kim, Peter Lieberson en Leon Kirchner. Zij voltooide haar opleiding aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag bij Theo Loevendie en Gilius van Bergeijk. Inmiddels heeft zij een aanzienlijk oeuvre op haar naam staan, met werken geschreven o.a. in opdracht van het Radio Kamerorkest, de Volharding, het Maarten Altena Ensemble, het Nieuw Ensemble en voor musici als Tomoko Mukaiyama, Ivo Janssen, Harry Sparnaay, Eleonore Pameijer, Jannie Pranger en Annelie de Man. Tevens is zij docent aan de Webster University in Leiden.

^

Jorrit Dijkstra - Veeg

Veeg, met als trefwoorden stofjes, deeltjes, kluwen, klontjes, gruis, kruimels, spinsels, etc. De altfluit en de basklarinet op de soundtrack zijn door Karina Erhard en Fie Schouten ingespeeld.

Jorrit Dijkstra (1966) studeerde improvisatie en compositie bij Misha Mengelberg, Steve Coleman, Steve Lacey en Lee Hyla. Met tal van eigen projecten en ensembles heeft hij door Europa getoerd en CD’s uitgebracht. Hij heeft onder andere samengewerkt met Willem Breuker, Guus Janssen, Maurice Horsthuis, Jaap Blonk, John Butcher en Thomas Lehn. In 1995 werd Jorrit door de Stichting Jazz In Nederland de Podiumprijs toegekend. Sinds 1985 is Jorrit Dijkstra actief in de Amsterdamse jazz- en improvisatiescene, zowel als saxofonist als componist. In januari 2002 is hij naar Boston verhuisd, na het verkrijgen van een beurs om aan het New England Conservatorium in Boston te studeren en te doceren. In Dijkstra’s muziek (composities en saxofoonspel) zijn invloeden te vinden uit de Amerikaanse en Europese geïmproviseerde muziek, uit niet-westerse muziek en uit de hedendaagse en elektronische muziek.

^

Ned McGowan - Urban Turban

Van invloed op Urban Turban zijn: muziek uit de Balkan en India, jazz, John Cage, Loos, Rudiger Meyer, Musicquantics, het serialisme en de toon E.

Ned McGowan (Verenigde Staten, 1970) studeerde fluit en compositie in de Verenigde Staten en in Nederland. In Nederland studeerde hij hedendaagse fluittechnieken en repertoire bij Anne La Berge, Zuid-Indiase muziektheorie met Rafael Reina aan het Amsterdams Conservatorium en compositie bij Clarence Barlow en Martijn Padding aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Inmiddels heeft hij een carrière ontwikkeld als componist, uitvoerder en docent. Zijn compositie Tools is winnaar van de 2004 Henriëtte Bosmansprijs (GENECO). Twee andere werken, Moonrise en Melting Igloos, werden respectievelijk in de Gaudeamus Muziekweek van 1999 en 2000 genomineerd voor de Gaudeamus Prijs. Zijn muziek is uitgevoerd op diverse festivals, waaronder Music at the Anthology (V.S.), de American Music Week in Bulgarije, de ‘Klap op de Vuurpijl’, het North Sea Jazz Festival en het Grachten Festival. Sinds 2000 werkt McGowan ook voor de Huygens-Fokker Stichting (www.xs4all.nl/~huygensf), een organisatie voor promotie, gebruik en begrip van microtonaliteit.

^

KAIDA Trio

In 1999 richtten de fluitist Karina Erhard en basklarinettist Fie Schouten samen het KAIDA Trio op. Dit ensemble stelt zich ten doel het bestaande repertoire voor de bezetting fluit, basklarinet en piano te verkennen en nieuw repertoire voor deze bezetting te creëren. Hun verfrissende aanpak en het hoge spelniveau hebben inmiddels weten te overtuigen. In 2001 won het KAIDA Trio de prijs van Stichting Tera de Marez Oyens Fonds en in 2003 werd het ensemble zowel de speciale prijs toegekend voor improvisatie tijdens het Internationale Gaudeamus Vertolkersconcours als de speciale Buffet-Crampon prijs tijdens de Internationale Kamermuziekcompetitie in Illzach, Frankrijk.

Naast reguliere concerten zijn zij ook te horen op diverse festivals in binnen- en buitenland, waaronder het festival 'Spazio Musica' op Sardinië, de ‘Ferienkurse für Neue Musik’ in Darmstadt en de Ciclo de Música Contemporánea 2003 op Tenerife. Voor het seizoen 2004-2005 staat een tournee door Canada gepland.

In 2004 is KAIDA in diverse combinaties te horen. Naast optredens met piano zijn Karina Erhard en Fie Schouten onder de naam KAIDA ook actief met een duo-programma en werken zij met diverse andere musici samen. In het voorjaar presenteert KAIDA samen met pianist Nora Mulder een serie concerten in Duitsland, Frankrijk en Nederland. Meer informatie is te vinden op: www.galleryoftones.com/ensembles/kaida/inhalt.html en www.dekamervraag.org/muziek/kaida

Kaida = Indiase term voor improvisatie op een ritmisch basispatroon

^

Karina Erhard (Duitsland) kwam in 1994 naar Nederland, waar zij op het Amsterdams Conservatorium bij Harrie Starreveld dwarsfluit studeerde en ook lessen van Dieks Visser en Emily Beynon volgde. Na haar eindexamen in 1999 specialiseerde zij zich aan het Conservatorium van Utrecht bij Nine Sligter op kamermuziek en hedendaagse muziek. Tegenwoordig doet zij een specialisatie piccolo bij Vincent Cortvrint. Daarnaast geeft zij dwarsfluitlessen, speelt in Philharmonia Amsterdam en treedt ook regelmatig op met PFCe (fluit, cello, piano) en Trio Klaxon (fluit, altviool, harp). Haar solistische optreden met het Nederlands Accordeon Atelier tijdens het internationale accordeonconcours in Castelfidardo, Italië in 2003 werd met de derde prijs bekroond.

^

Fie Schouten (Nederland) voltooide haar studie basklarinet in 2003 aan het Amsterdams Conservatorium, waar zij les had van Harry Sparnaay en Tom Sieuwerts. Ook nam zij deel aan masterclasses in Hongarije, Frankrijk (Pablo Casals Festival), Oostenrijk en Duitsland. Zij heeft niet alleen in verschillende Nederlandse orkesten gespeeld maar ook veel eigentijdse muziek uitgevoerd met o.a. het Nieuw Ensemble,  Ensemble Resonanz, het Gamelan Ensemble Multifoon en Orkest de Volharding. Behalve in KAIDA treedt zij op met het Axys Ensemble en diverse combinaties met slagwerk, strijkers, piano, zang en dans. Sinds 1998 is Schouten klarinetdocent aan de St. Kunstzinnige Vorming te Castricum.

^

Nora Mulder (Nederland) studeerde piano bij Barbara Grajewska aan de conservatoria van Rotterdam en Maastricht. Vervolgens studeerde zij in Parijs bij Claude Helffer om zich te specialiseren in het uitvoeren van hedendaagse gecomponeerde muziek. Mulder is te beluisteren in soloprogramma’s, als freelancer bij verschillende ensembles en als solist bij orkesten in binnen- en buitenland. In 1994 was zij één van de oprichters van het 12-koppige internationale “Newt Hinton Ensemble”, dat op toonaangevende Europese festivals voor eigentijdse muziek optreedt. Sinds 1996 vormt zij met Pauline Post het pianoduo “Post & Mulder”, met op hun naam onder andere twee Cd’s bij BVHAAST en de kameropera Het monster met de twee ruggen. In 1999 maakte en speelde Mulder met acteurs Jan van Rossum en Jochem Stavenuiter de muziektheatervoorstelling Fantask Fantoom, gebaseerd op de pianocyclus L’uomo che cammina van Eric de Clercq. In 2001 initieerde en speelde zij “morsima-amorsima”, een kamermuziekprogramma met muziek van Iannis Xenakis.  

Programmatoelichting: © Helen Metzelaar

<